شکست
آنقدر شکست خوردم که راه شکست‌دادن را آموختم....
شکست عار نیست، اما بی‌هدفی جنایت است.
دنیا نه جای آسایش است که جای آزمایش است...
......
می توانی آنقدر خسته باشی
که خواب را
که کابوس را
حتی مرگ را، پس بزنی؟
جهان جوابم کرده است …
.......
دلـــــــم مـــــی خــــــواهـــــــد
زنــــــدگــــی ام را موقـــتــــــــ بــدهـــــــم دســــتـــــ یــــک آدم دیــــگــر
بـگــــــــویــــم تــــو بــــازی کـــــن تــا مـــن برگـــردم
نــســــوزیـــهـا..؟!
.......
بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی
دلت بگیره ولی دلگیری نکنی
شاکی بشی ولی شکایت نکنی
گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن . . .
خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری
خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری !
خیلی ها دلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی . .
........
زندگی !
کلاهت را بـه هوا بیانداز . . .
که من دگر جان بازی کردن ندارم !
تو بردی . . .
........
دیگه از تمام دیالوگ های عاشقانه خسته شدم . . .
دلم فقط یه سلام ، یه دوستت دارم خشک و خالی از لبانی با صداقت میخواد !
.......
خدایا آنقدر خرابم که هیچ مرهمی آرامم نمی کند !
مرا در آغوش خود بگیر ؛ دلم آرامشِ خدایی می خواهد . . .
......
روزگار لعنتی !
هر سازی زدی رقصیدم ، بی انصاف یکبار هم تو به ساز من برقص !
ببین دلم چه شوری می زند . . .
هرکسی در حدو اندازه ی ما نیست!!!
بــــــا خـــــیـــلـــــے هــا مــــــــیـــتـونـــــــســــتـیـــم بـــــاشــــیـــم
خـــــوבمــــــــــون نـــــــخــــواســــتـیـــم
ولــــــے گــفـتــن نــــــخـــواســـتت
گفتیــم בرســـته . . .
خــــوבشـــــون بــــــهــمـــــــــون پــیــــشـــــنـــــــهـاـב ـבاـבن
قــبــــــول نــــــــکـــــرבیــــم
گــفــتــن لـــــیــــاقــتــمـــــــــون را نــــــבاشــــــت !
هــیـــچـے نـــــــگـفـتـیـــم . . .
خـــــیــــلـــــے کـــــارا رو مـــــیـــتـونـــــــســــتـیـــم بـــــکــــنـــیـــم و نـــــکــــرבیـــم
گـفـتـن بـــــلـــــב نـــــــبـــــوבے
گــفـتـیـــم بـــــاشــــه . . .
خـــــریــــت هــایــــے بــــــوב کـــــه مـــــیــــشــــــב انـــــــجــام בاـב
انــــــــجــام نـــــــــבاـבیــــم
گــفـتـن عُــرضــه نـــــــــבاشـــــتــے . . . !!
کـــــســـــے تــو زنـــــــــבگــیــــمــــــــون نـــــــبـــــوב
گـفـتـن ایــــن چـهـار تــا چــهــار تــا בاره
ســــکــــوتـــــــ کـــــرבیــــم . . .
בخـــــتــرو پـســــر بـــــهـمــــــــون تـیـــکــــه انــــــــבاخــــتـن
جــوابـــــشــــونــــــــو نـــــــــבاـבیــــم
گـفـتـن ایـــــن اُمــــــــُـلـــــه . . . !!
جلـــوے کـــســـے בولـــا راســـت نــــــشــــבیــم کـــه بــــعـב پشـــت ســـرش بـــــב بــــگیــم
گفتن مـــــــغروره . . . !
حـــــــــرفــاشـــــون نـــــــیـــش בاشـــــت انـــــــــבازه مــــــــار افــعــے
بــــه رومـــــــون نــــــیــاورבیــم
گــفـتــیــم شـــوخـــیــه و ســـکـــوت کـــرבیــم . . .
و ایــن ســـکـــوت مـــــــا اـבامـــــــه בاره و از نــــــفهمـــــــے نــــــیــســـت ! !
شـــمـــــــا بــــگیـــב نــــــفهمـــــــیـــב و مـــــــا مـــــــیـــבونــــــیــم
هـــر کـــســــــــے בر حـــــב و انـــבازه ے مــــــا نــیــــــســـــتツ
بــــــــزار تکــــــــــرار کـــنــــــم
هــــــر کـــــــــســـــــــــــــے בر حــــــــב و انـــــــבازه ے مـــــــــــا نــــــیــــــســـــــــــــت ! ! !
آتش
دود کن بودنم را...
دود کن حرف های عاشقانه ام را...
نگاهم را...
دل تنگم را...
اشک هایم را...
همه را بر سر چوبی جمع کن...
آتش بزن و دود کن...
مچاله شدن آنچه را ساخته بودیم ببین!
همه ی این ها روزی برایت حسرت می شوند...
آتش را تو زدی....
دودش را تماشا کن...!
نمیدانم!
و ندانستم که بعد از آن چه خواهد شد
و ندانستم که چرا گریه کرده ام
و شاید هم از یاد برده ام
نمیدانم!
و شاید دوباره بچه شدم
و شاید هم آن موقع بزرگ بودم!
اصلا شاید مرا به زور اینجا آوردند؟
اگر خودم به زور آمده باشم چی؟!
نمیدانم!
حالا می خواهم بروم
اما...
دیگر زورم نمیرسد.......!
در این دنیایی که :
»پر از ضدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که تورا می بوسند
در ذهن خود
طناب دار تورا می بافند!«
احساس پیری می کنم
و شاید هم...
فکر می کنم که پیر نیستم!
پیر؟؟؟؟
جوان؟؟؟
سیب!
»چرا باغچه ی کوچک ما سیب نداشت؟«
نمیدانم!
فقط این را می دانم!
که...................
نمیدانم!