مدتهاست
تصمیم گرفته ام
هرگاه کسی را نخواستم
یا از او رنجیدم
یا دلم را شکست
به یاد روزی باشم که ممکن است
هرگز در دنیا نباشد
آن روز را مرور می کنم
انقدر که نبودنش را باور میکنم
بعد در ذهنم برایش غمگین میشوم
و
شاید یک عزاداری ذهنی
و بعد ارزو میکنم کاش
بود و از او میگذشتم
بعد به خودم میگویم
حالا او هست پس ببخش و فراموش کن
ازبخششم
شاد می شوم
و از بودن او شاد تر
به همین راحتی
این فرمول آرامش من است